Długo czekaliśmy na naszą kolej rozdania świadectw dla wszystkich. Najpierw był piękny bukiet, wręczony mi przez naszą zasłużoną gospodynię Karinę, oraz jej zastępcę Daniela.
Jak widać byłem bardzo skonsternowany tak olbrzymim wyrazem wdzięczności ze strony moich podopiecznych. Jedna osoba w tle też to bardzo przeżywała - tylko fotoreporterzy zachowali zimną krew.
Rozpocząłem od Marii (chociaż jej nie widać na zdjęciu), aby chociaż raz była pierwsza w kolejności nie ostatnia.Obok pani Iza reprezentująca nasz sekretariat, gdyż wszyscy musieli złożyć oficjalny podpis, świadczący, że dojrzeli do rozstania się ze Słowakiem - ich ojcem i matką przez ostatnie trzy lata. Hawk.
Musiałem też, po rozdaniu moim najdroższym świadectw, zaprezentować wspaniały prezent, który towarzyszył bukietowi.
Wzbudziło to moją największą wewnętrzną radość, której nie miałem jak ukryć przed obiektywem aparatu.
Ale nie tylko ja, jak widać na zdjęciu.
No comments:
Post a Comment